PPE 1/2022

Arbitrators’ Conflicts of Interest in Dommo, Vidatel and Saad – Three Landmark Decisions of the (New) International Commercial Chamber of the Paris Court of Appeal

dr Jarosław Pączek

adwokat, Fellow of the Chartered Institute of Arbitrators (London), ORCID: 0000-0003-0613-7879; Izba Adwokacka w Warszawie

https://doi.org/10.62627/PPE.2022.001

ABSTRACT

The issue of the duty of arbitrators to disclose circumstances relevant to their impartiality and independence has been widely discussed in literature and addressed by various courts worldwide, including in earlier issues of Law Enforcement Review.
As it was discussed previously in the context of the NY Convention on the recognition and enforcement of international arbitral awards, enacted in 1958, failure by arbitrators to disclose potential conflicts of interest may constitute a basis for jurisdictional challenges. If such challenges are not successful, it could be taken later by a court as a breach of the parties’ right to be heard, and consequently lead to the annulment of the arbitral award.
In Halliburton v. Chubb, the English Supreme Court denied a motion to dismiss a presiding arbitrator due to the lack of disclosure of his multiple nominations in arbitral proceedings which addressed a similar legal issue. The Court, deliberating over potential “bias”, referred to the test of a “fair-minded and well-informed observer”. In Dommo v. Barra and Enauta, the French Court of Appeal in Paris refused the annulment of five arbitral, partial awards based on different grounds using, however, a similar narrow interpretation of the appropriate legal provisions. Such a position of the Court showed a negative attitude towards challenges, reconfirming at the same time the arbitrators’ steadfast duty under French law to disclose relevant information. The Court was above all else concerned with the publicity of the information available through the Internet. By giving directions as to what should be taken as the “public domain” and what should not, the Court navigated between two opposing principles, i.e. the “duty of curiosity” on the one side and the “duty of disclosure” on the other, attributable respectively to the participants of the arbitral dispute.
Incidently, the Dommo decision was the first to be rendered by the newly created International Commercial Chamber of the Paris Court of Appeal. The creation of this chamber is innovative in nature and aims at streamlining disputes with a so-called ‘foreign element’, including international arbitration disputes.
A similar chamber was created at the Paris Commercial Court. Two protocols of procedure, signed on 7 February 2018 by the Paris Court of Appeal and the Paris Bar, regulate the activity and procedure before both chambers.
The other two decisions of the same court dealt with similar questions of law but under different factual backgrounds. In Vidatel, the court in Paris upheld the principle of equality in the designation of the arbitrators but stressed the importance of the so-called loyalty principle of the parties, which imposes on them an obligation to act in bona fide and restricts them from abusing post-arbitral proceedings. This landmark decision influenced amendments to the ICC rules and already forms a pivotal part of the body of French jurisprudence.
In Saad, the court dealt rather with the principle of competence-competence and the applicability to jurisdictional challenges in arbitration of the European law on the jurisdiction and enforcement of judgments in civil and commercial matters. The Court of Appeal confirmed that the relevant Regulation (EU) No 1215/2012 of the European Parliament and of the Council of 12 December 2012 did not apply to arbitration and any claims related to the arbitrators’ nominations and actions shall be dealt with based on the rules of civil procedure of the forum.

Keywords: relevance of the disclosures, independence and impartiality of arbitrators, duty of curiosity, loyalty of the parties, publicity of information available on the web, abuse of annulment proceedings, equality in the designation of the arbitrators, liability of the arbitrators

STRESZCZENIE

Konflikty interesów w arbitrażu Dommo, Vidatel oraz Saad – trzy doniosłe wyroki Paryskiego Sądu Apelacyjnego – Wydział Międzynarodowych Spraw Cywilnych

Kwestia obowiązku ujawniania przez arbitrów okoliczności istotnych dla ich bezstronności i niezawisłości była przedmiotem orzeczeń wydanych przez różne sądy na całym świecie i w doktrynie została poddana szczegółowej analizie, również na łamach „Przeglądu Prawa Egzekucyjnego”.
W kontekście nowojorskiej konwencji o uznawaniu i wykonywaniu międzynarodowych orzeczeń arbitrażowych z 1958 roku, nieujawnienie przez arbitrów potencjalnych konfliktów interesów może stanowić podstawę zarzutów jurysdykcyjnych, a w braku ich uwzględnienia może w konsekwencji stanowić naruszenie prawa stron do bycia wysłuchanym, co znowu może powodować uchylenie wyroków arbitrażowych bądź odmowę ich wykonania.
W sprawie Halliburton przeciwko Chubb angielski Sąd Najwyższy oddalił wniosek o wyłączenie arbitra przewodniczącego, którego podstawą był brak ujawnienia przez arbitra wielokrotnych nominacji w różnych postępowaniach arbitrażowych, w których rozstrzygnięcie przedmiotu sporu zależało od interpretacji tego samego zagadnienia prawnego. Sąd analizując niezależność arbitra odniósł się w tym orzeczeniu do testu tzw. „fair-minded and well-informed observer”. W sprawie Dommo v. Barra i Enauta francuski Sąd Apelacyjny w Paryżu odmówił uchylenia wstępnych pięciu wyroków arbitrażowych na podstawie innych zasad prawa, stosując, jednakże podobną, ścisłą wykładnię stosownych przepisów, demonstrując tym samym niechęć do nadużywania instytucji wyłączenia arbitra, ale również potwierdzając istnienie w prawie francuskim obowiązku ujawniania przez arbitrów stosownych okoliczności. Sąd zajął się głównie publicznym charakterem informacji znajdujących się w sieci i próbował pogodzić dwie przeciwstawne zasady: „obowiązku dociekania” oraz „obowiązku ujawniania”, które obowiązują uczestników sporu arbitrażowego, w tym jego strony.
Tak się składa, że orzeczenie w sprawie Dommo było pierwszym orzeczeniem wydanym w nowo utworzonym Międzynarodowym Wydziale Gospodarczym Sądu Apelacyjnego w Paryżu. Utworzenie tego wydziału ma charakter innowacyjny i, jak należy rozumieć, ma na celu usprawnienie rozstrzygania sporów z tzw. elementem zagranicznym, w tym sporów związanych z arbitrażem międzynarodowym.
Podobny wydział powstał w paryskim sądzie gospodarczym. Działalność i tryb postępowania obu wydziałów regulują dwa protokoły, podpisane 7 lutego 2018 r. przez paryski Sąd Apelacyjny i paryską izbę adwokacką. Pozostałe dwa orzeczenia tego samego sądu dotyczyły podobnego zagadnienia prawnego, ale w kontekście innych faktów. W sprawie Vidatel sąd w Paryżu podtrzymał zasadę równości stron w wyznaczaniu arbitrów, ale podkreślił wagę tzw. zasady lojalności stron, która nakłada na nie obowiązek działania w dobrej wierze i zabrania im nadużywania postępowań post-arbitrażowych. Ta przełomowa decyzja sądu wpłynęła na zmiany w regulaminie arbitrażowym ICC i powszechnie uważa się, iż stała się ona istotną częścią francuskiego orzecznictwa.
W sprawie Saad sąd rozstrzygnął spór przez pryzmat zasady competence-competence i odniósł się do kwestii braku zastosowania do arbitrażu europejskiego prawa o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych. Sąd Apelacyjny potwierdził, że stosowne Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. swoim zakresem arbitrażu nie obejmuje, a wszelkie roszczenia związane z nominacją i czynnościami podejmowanymi przez arbitrów, w tym czynność ujawnienia okoliczności relewantnych dla ich niezależności rozpatrywane powinny być zgodnie z przepisami postępowania cywilnego obowiązującymi w miejscu arbitrażu.

Słowa kluczowe: znaczenie prawne obowiązku ujawnienia konfliktów interesów, niezależność i bezstronność, obowiązek dociekania, lojalność stron postępowania, publiczny charakter informacji dostępnych w sieci, nadużycie postępowania o uchylenie wyroku arbitrażowego, równość stron przy wyznaczaniu arbitrów, odpowiedzialność arbitrów